Over Annemarie
Annemarie raakte verlamd maar stond weer op: 'Ik wil niet opgeven, maar leven'
Ze raakte op haar elfde verlamd en belandde in een rolstoel. Na jaren vechten om weer te lopen, gooide ze het roer om: niet meer revalideren, maar leven. Dat lukte. Annemarie Postma werd model, schreef meerdere bestsellers en werd succesvol ondernemer. "Ondanks alle ellende heb ik geluk gevonden."
Ze zit al bijna veertig jaar in een rolstoel. Maar ondanks haar verlamming is ze nooit echt stil gaan zitten. Annemarie Postma (48) gaf nooit op, bleef leven en viel daardoor van de ene in de andere uitdaging.Â
"Als je teleurgesteld wordt, kun je bitter worden en denken: ik doe niet meer mee en ga aan de zijkant staan", begint ze. "Maar je kunt ook aanwezig zijn en onderweg blijven. Als je je iedere dag afvraagt wat het leven je vandaag weer komt brengen en hoe je kunt groeien, dan vind je je ware geluk."
Verlamd op jonge leeftijd
Dat ging met vallen en opstaan. Dat levensmotto kwam ook niet zomaar. Annemarie moest zich uit heel wat diepe dalen vechten. Zware teleurstellingen kwamen al op jonge leeftijd.
Op haar elfde raakte ze van het ene op het andere moment verlamd. "Ik ging 's avonds naar bed. Er was die dag nog niets aan de hand", zegt ze. Maar de volgende ochtend kon Annemarie niet meer lopen. "Mijn benen voelden als elastiekjes. Ik had totaal geen kracht meer en zakte ineen. Ik was van onderen helemaal verlamd."
Huisartsen kwamen, de ambulance werd er bij geroepen. Uiteindelijk moest ze door ambulancebroeders uit het raam worden getild. Drie maanden lag ze in het ziekenhuis. "In een volledig geïsoleerde kamer. Mijn ouders moesten witte pakken aan als ze op bezoek kwamen. Ik kreeg onderzoek na onderzoek, ruggenprik na ruggenprik. Wat ik had? Artsen hadden geen idee."
Door een ruggenmerginfectie bleek Annemarie een dwarslaesie te hebben opgelopen. "Waarschijnlijk is een tekenbeet de oorzaak geweest. Maar helemaal zeker weet ik het niet. Tot op de dag van vandaag is het een mysterie."
Revalideren
Na drie maanden ziekenhuis moest ze revalideren. Twee jaar lang woonde ze in een revalidatiecentrum in Rotterdam. Daarna zat ze nog ruim twee jaar in een Fries centrum. "Ik was echt een revalidatiekind. Mijn leven was ik kwijt. Ik had geen kansen en dromen meer. Alles was erop gericht om mij weer te laten lopen. Ik moest uit die rolstoel, beter worden. Want dan pas was ik normaal."
Haar hele jeugd was ze overspannen. "Omdat ik niet meer mocht dromen en niet meer kon genieten." Ze vervolgt: "Mijn moeder was een heel intelligente vrouw. Ze vond de revalidatie veel te lang duren en bracht me naar artsen in Engeland en Duitsland. Zij wilde me weer beter krijgen. Dat is logisch, want ouders willen dat hun kind beter wordt en normaal is. Ik had me als kind er allang bij neergelegd en geaccepteerd dat ik verlamd was geraakt."
Model
Na drie maanden ziekenhuis moest ze revalideren. Twee jaar lang woonde ze in een revalidatiecentrum in Rotterdam. Daarna zat ze nog ruim twee jaar in een Fries centrum. "Ik was echt een revalidatiekind. Mijn leven was ik kwijt. Ik had geen kansen en dromen meer. Alles was erop gericht om mij weer te laten lopen. Ik moest uit die rolstoel, beter worden. Want dan pas was ik normaal."
Haar hele jeugd was ze overspannen. "Omdat ik niet meer mocht dromen en niet meer kon genieten." Ze vervolgt: "Mijn moeder was een heel intelligente vrouw. Ze vond de revalidatie veel te lang duren en bracht me naar artsen in Engeland en Duitsland. Zij wilde me weer beter krijgen. Dat is logisch, want ouders willen dat hun kind beter wordt en normaal is. Ik had me als kind er allang bij neergelegd en geaccepteerd dat ik verlamd was geraakt."
Schrijver van bestsellers
Op een feestje kwam ze een uitgever tegen. Die was geïnteresseerd in haar levensverhaal. "Kun je schrijven, vroeg hij?", vertelt ze. Annemarie vervolgt: "Dat had ik nooit gedaan, maar ik wilde het wel proberen." Ze schreef haar eerste boek: Ik hou van mij, waarvan er in ons land 200.000 exemplaren werden verkocht. "Het schrijven hielp me om mezelf te begrijpen. Ik deelde mijn innerlijke reis met mijn lezers. Dat bracht helderheid en hielp me om mijn wonderlijke weg in dit leven een beetje te begrijpen."
Annemarie werd onbewust een voorbeeld voor velen. Een spirituele goeroe. Haar boeken werden in 43 landen uitgegeven, ze kreeg een wekelijkse column in het AD. Haar verhalen over zelfontwikkeling, persoonlijke groei en gezondheid bezorgden haar een hele schare aan fans.Â
Jong en fit blijven in rolstoel
In de periode ging ze zich ook steeds meer in voeding verdiepen. Iets wat ze altijd al had gedaan. "Omdat ik in een rolstoel zat, kreeg ik van mijn moeder al enorm veel bewustzijn over voeding mee. Mensen die een rolstoel zitten worden minder oud, omdat ze sneller kans hebben op onder meer diabetes, hart- en vaatziekten, obesitas en versnelde veroudering. Ik zit al bijna veertig jaar in een rolstoel, maar wil graag gezond oud worden. Fit en gezond blijven."
Ze ging boeken schrijven over voeding en ze zette het AM Lifestyle Medicine Center op: het eerste medische behandel- én opleidingscentrum voor leefstijlgeneeskunde in Nederland dat gespecialiseerd is in overgewicht, diabetes 2, hart- en vaatziekten en voeding voor mensen die veel zitten of een dwarslaesie hebben. Ze stelde zelf een medisch team samen van artsen, specialisten en psychologen. "We hebben een concept ontwikkeld waarbij verandering van het voedingspatroon centraal staat. Gezonde voeding heeft niet alleen een positief effect op een chronische ziekte, maar ook op de algehele gezondheid."
Accepteren en leven
Annemarie reist nu de hele wereld over om lezingen en voorlichting te geven. Ze heeft het geluk gevonden, samen met haar man en acht adoptiehonden.
De weg ernaartoe was niet makkelijk, besluit ze. "Maar ondanks alle ellende ben ik nooit een opgever geweest. Het leven is een wirwar van willekeur. Het doet van alles met je. Je hebt er vaak weinig over te zeggen. Je krijgt geen bijsluiter bij de gebeurtenissen. Daarom kun je je maar beter overgeven aan de gebeurtenissen. Ik heb geaccepteerd dat het altijd een geheim zal zijn waarom ik verlamd ben geraakt. We willen altijd alles weten, maar je kunt beter accepteren. Het aanvaarden is eigenlijk veel belangrijker. Pas dan kun je leven en groeien. Iedere dag weer."Â
Bron: RTL Nieuws / Agnes de Goede